Prolog.

30 października 2012r.

Tego dnia wszystko na świecie zdawało się cierpieć. Wiatr świstał głośno i przechadzał się pustymi, ciemnymi ulicami. Liście tańczyły w powietrzu z wyraźną niechęcią. Krople deszczu spadały bezwładnie na ziemię i uderzały o biedne okna domów, których właściciele ze smutkiem przyglądali się scenie na zewnątrz. Siedziałam w ciasnym pokoiku z kubkiem gorącej herbaty z imbirem w dłoni i podziwiałam jesienny koncert wygrywany na mojej szybie. Szarość na dworze wskazywała mi tylko jeden kierunek- ciepłe łóżko w pakiecie ze świeżą puchową kołdrą. Ja jednak miałam inne plany. Plany, które zapisałam w kalendarzu już w czerwcu i których nie mogłam przełożyć na żaden inny termin. Następnego ranka miałam obudzić się i stać się zupełnie inną osobą, dlatego owego ponurego dnia musiałam zamknąć wszystkie sprawy rozpoczęte przez te 15 lat życia. Z szuflady w biurku wyciągnęłam czarno-biały notes opatrzony tytułem „Nothing is IMPOSSIBLE, the word itself says: I”M POSSIBLE”. Otworzyłam go na pierwszej stronie i zapisałam: 31 października 2012r.- my new beginning…

* * *

Pisałam to późno w nocy i nie do końca jestem zadowolona z efektu. Wiem, że jest krótki, ale mam nadzieję, że jego długość i jednoczesna tajemniczość zachęci was do zagladania tutaj co jakiś czas po nowe rozdziały. Jak oceniacie mój początek?